E bardha letër
Përse më tremb aq fort
e bardha letër...
Përpara saj
mendimet davariten,
Më duket vetja
bosh e krejt si tjetër,
Kur t'akulltat shkronja
nisin zhgarraviten.
Ajo dëbon nga koka
çdo mendim
Mezi vazhdoj atë
që pata nisur,
Dhe më pushton
një i madh trishtim,
Mendim e fjalë
duke mos ujdisur.
Pastaj se ç'ndihem
fare i topitur,
Në veten time
veten kot kërkoj,
Mendim e ndjenjë
janë davaritur
Dhe si i shtangur
letrën rri shikoj.
New York, 5.1.l993